تا می توانم پارو می زنم

استاتوسکده وغمگین سرای من

بہ نام کسے کہ پاکتر از شبنم بہار است~بہ ﺳﻼمتے ﺍﻭنے کہ ﺭﻓﺘﻮ ﺗﻨﻬﺎﻡ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭﻟﯽ ﻫﻨﻮﺯﻡﺗﺎﺭﯾﺦ ﺗﻮﻟﺪﺵ رمز گوشیمہ

               « به نام هستی بخش نیستی »

همیشه زیباترین لحظه ی این روزهای یک نواخت زندگیِ کسالت آور ،

نوشتن برای یک نازنین دوست داشتنی و عزیز دل عاشق من است .

برای تو مینویسم از خون دل به جای جوهر و از قلب به جای یک تکه کاغذ؛

برای تو که در تاروپودم نهفته ای و به هر طرف که می نگرم رخ زیبای تو نمایان است

و هر هوایی که استشمام می کنم بویی خوش به خوش بویی گل یاس دارد .

من از پشت پنجره تنهایی با تو حرف می زنم ، از پشت دیوار دلتنگی هر شب

با قایق غم هایم ، در رودخانه ی اشکهایم برای رسیدن به تو تا انتهای ظلمت پارو می زنم

تا شاید روزی برسم .

ای افسانه ی زندگیم ، کاش همه زندگیم قطره اشکی می شد تا من این هدیه ی کوچک

را بدرقه ی ایثار تو کنم .

 



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





+نوشته شده در 2 مرداد 1394برچسب:,ساعت9:57توسط مصیب پورکهنوجی | |